Πάπιγκο
τα ομοιόμορφα πέτρινα σπίτια με στέγη από σχιστόπλακα απόλυτα αρμονικά με το βουνίσιο τοπίο, ιδανικό για ποιητές της άγριας ομορφιάς και της αρμονίας. Επιτυχώς η ζωή των ντόπιων εκεί είναι ήρεμη, δε δημιουργεί αντιφάσεις με το τοπίο.Κάποιο πνεύμα υπάρχει εκεί αλλά είναι ντροπαλό ή λιγομίλητο – αμέσως δε μου μιλά, θέλει το χρόνο του. μικρός στην απεραντοσύνη των βουνών, έρχεται καχυποπτή η σκέψη για τους τοπικούς μύθους και τα φοβικά στοιχειά θανάτου.