20 χιλιόμετρα παραλιακές πιτσαρίες και ξαπλώστρες δεκάδες σειρές για τους 123.000 κατοίκους της πόλης. Τουριστικό θέρετρο σίγουρα, αλλά στην πιεσμένη της Παλιά Πόλη δεν είδα προσωπικότητα, πέρα απ’ τα μουσεία του Αμπρούτσιο και ντ’ Αννούτσιο κλειστά κι αυτά όπως κι η μισή πόλη. Κι αυτή η τεράστια δικτυωτή γέφυρα για ένα ποταμάκι που διασχύζει την πόλη…

Που βρίσκεται όλος αυτός ο κόσμος; Σε πολλά σημεία μοιάζει με ερειπωμένη. Ευτυχώς λίγοι μαθητές περπατούν στο νεότερο σημείο της πόλης.
Wifi ούτε για δείγμα, καφέ δεν υπάρχουν. Αντί για νερό οι εργάτες στις φτωχογειτονιές πίνουν μπύρα. Κάθομαι στο παραλιακό Καλυψώ που δεν είναι ελληνικό μαγαζί, ανάμεσα σε γήπεδα καλοστημένη στην άμμο. Uno espresso dopio, per favore.